นิราศสาวญ้อพลัดถิ่น (3)

        ในความคิดเหมือนท่องไปในโลกกว้าง     ทุกสิ่งอย่างล้วนทำให้ใจสับสน

เหมือนความรักมันบันดาลให้มืดมน               ต้องจากหนทางรักปักอุรา

       ต้องทรุดซ้ำระกำเศร้าเปล่าเปลี่ยวนัก      นั่งรถเเล่นห่างรักไกลหนักหนา

ทุกหนึ่งเสี้ยววินาทีเดินทางมา                      ยังเห็นหน้าพี่เล่าเฝ้ากลางใจ

      เมื่อครั้งก่อนเคยพร่ำเคยพลอดรัก           สนิทนักเเนบชิดสนิทใกล้

เราสองนั้นเคียงคู่เเก้วตาใจ                         สุขฤทัยค่ำเช้าเฝ้าเอาใจ

         นึกหวนคิดติดใจให้สุดช้ำ                  เหมือนน้องทำให้พี่นี้ร้องไห้

จากพี่มาน้ำตาน้องต้องตกใน                       จากพี่ไกลนวลสวาทนิราศลา

        ค่ายกฤษณ์สีวะราช่างอ่าโถง                เหมือนอุโมงค์ลอดลัดบนหน้าผา

อยากให้พี่ได้มายลกับเเก้วตา                       น้องจักชื่นชีวาหรรษาใจ

        เป็นกังหันริมทางกางพัดหมุน               เห็นหน้าพี่ไออุ่นเคยเเนบใกล้

เกรงใจพี่จะหมุนพัดเปลี่ยนไป                      น้องหวั่นใจไกลพี่นี้ไกลนาน

       จากพ่อเเม่ทั้งคนรักต้องพลัดพราก          เเสนลำบากจากไปให้สงสาร

คิดถึงท่านคิดถึงพี่จากไปนาน                      ไปสถานการศึกษามาเรียนไกล

       บ้านเคยอยู่อู่เคยนั่งฟังเเม่บ่น               ลูกเคยนอนหนุนบนตักเเม่ได้

เเต่วันนี้ตักเเม่นั้นหายไป                            เหลือเเต่เพียงอ้อมใจที่กอดมา

       ลานร่วมใจเหมือนใจร่วมตั้งมั่น             ร่วมฝ่าฟันอุปสรรคเเละปัญหา

ก้าวเดินตามเส้นทางสร้างปัญหา                  ด้วยความกล้าด้วยความเเกร่งด้วยเเรงใจ

       จะขอเดินตามรอยที่ขีดนี้                    ตามฝันที่ได้มั่นสัญญาไว้

จะก้าวสู่รั้วมหาวิทยาลัย                           สู่เส้นชัยปริญญาค่าควรชม

       ถึงขนส่งตรงมาน่าขบคิด                    คนเข้าออกต่างทิศคิดสับสน

ออกซ้ายบ้างขวาบ้างเที่ยวเวียนวน              ออกถนนสายหลักสู่หลักชัย

      รถเเล่นผ่านมุมทางกลางสี่เเยก            ดูน่าเเปลกประหลาดใจให้สงสัย

รถเเน่ติดเเออัดต่อกันไกล                        ทำหัวใจหงุดหงิดผิดอารมณ์

      เเม้นมีพี่มาเคียงใจได้เเนบข้าง             ใจน้องคงทุเลาบ้างเเถลงไข

คิดถึงพี่นี้เเมบจะขาดใจ                          ด้วยอาลัยมิวายว่างวางไม่ลง

       คิดถึงพี่จากใจอาลัยหา                    คิดถึงหน้ายาใจไม่ลืมหลง

รักของน้องนั้นยืนยันยังมั่นตรง                  น้องยังคงรักพี่ไม่มีจาง

      ความรักเรานั้นขาวบริสุทธิ์                 ดั่งประดุจปุยฝ้ายยามเมื่อสาง

เเม้ต้องลมชมช่อดอกกิ่งกาง                      สีขาวพราวพร่างสะอางใจ

      เเล่นรถตามเเนวเขาลำเนาป่า              แลพฤกษากิ่งโยนโอนไสว

ทั้งใบไม้หลากสีต่างผลิใบ                         สัตว์น้อยใหญ่ต่างตาชื่นรื่นอุรา

      เข้าสู่โค้งปิ้งงูดูคดเคี้ยว                      เส้นทางเลี้ยวเลาะไปตามชายป่า

ลัดโขดเขาเเนวเส้นไพรพนา                      ช่างตื่นตาตื่นเต้นเห็นชื่นใจ

      สองฝังทางล้วนเเต่มีธรรมชาติ              บรรยากาศสวยงามดูสดใส

บุหงาช่อส่งกลิ่นหอมไปไกล                       เย้ายวนใจให้เพลินพิศคิดเชยชม

     พระจำหนักภูพานราชนิเวศน์                อุทยานเขตุอันอุดมพิบูลย์สม

เขตุอนุรักษ์พืชพรรณค่าควรชม                   สัตว์สงวนก็นิยมชมดูกัน

     เเต่ครุ่นคิดไปใจสะท้อน                       นั่งนึกย้อนตอนหลังยังตั้งมั่น

เเม้ว่าน้องจะไม่เขวหันเหพลัน                     เเต่ใจพี่เปลี่ยนวันกลัวลืมไป

นางสาวชุลีพร หารยงค์

ภาษาไทยปี 4 หมู่1

รหัสนักศึกษา57210406122